လူရႊင္ေတာ္

သူ႕ေသြးကုိသူျပန္စုပ္မိတဲ့
တေစၧတစ္ေကာင္လုိညွဥ္းညဴသံမ်ဳိးနဲ့.                  
ညတစ္ညဟာ သူ႕နာမည္သူေမ့ေနခဲ့..

ကန့္လန့္ကာေနာက္မွာေတာ့ အျပဳံးယဲ့ယဲ့ေလးတစ္စ....
 
လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္ကေျပာခဲ့ဖူးတယ္
သူ့ႏွလုံးအိမ္ကုိ မ်က္ရည္ေတြနဲ့တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါတဲ

ဒါဆုိ ...ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးအိမ္ကေရာ...
ဘာေတြနဲ့တည္ေဆာက္ခဲ့တာလဲ....?

မနက္ခင္းတစ္ခုေရ...
ငါ့ရဲ့စိတ္ေ
တြကုိ မ်က္ႏွာသစ္ေပးပါ...
မင္းရဲ့
ႏွင္းစက္ေတြနဲ့ ပတ္ျဖန္းေပးပါ...
မီးေလာင္တုိက္သြင္းခံလုိက္ရတဲ့
သိကၡာတရားေတြရဲ့သၿဂၤဳိလ္ပြဲအတြက္
လက္ခုပ္သံက်ယ္က်ယ္ေလးပါးလုိက္ခ်
င္လုိ့...
 
ရြာရုိးကုိးေပါက္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ မုိးေတြ
ငါ့ရဲ့စိတ္ကုိ ရြာသြန္းေပးပါ...
ငါ့ရဲ့အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ရြာသြန္းေပးပါ...
လက္ခုပ္သံေအာက္က
လူရႊင္ေတာ္မ်က္ႏွာဖုံးနဲ့ ..ငါ..ကျပမယ္ေလ...

 
မ်က္ရည္ေတြနဲ့ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ႏွလုံးအိမ္တစ္ခု
ေဇာက္ထုိးအလွဲခံလုိက္ရတဲ့ ကံၾကမၼာလား
ဒါမွမဟုတ္...
ကံၾကမၼာရဲ့ ေဇာက္ထုိးျပကြက္လား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...
လက္ခုပ္သံေတြနဲ့..တစ္ခါက...
လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ့....
ငါဆက္ျပီးကျပပါ့မယ္
                                    မိုးေန

ကဗ်ာဆုိတာ စကားလုံးေတြနဲ ့ ညိဳ့ယူတက္တဲ့ လွ်ိဳ့ဝွက္တဲ့ပေဟ႒ိ တစ္ခုပဲ ... ကဗ်ာဆရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ... စကားလုံးေတြကုိ အရုိးသားဆုံး ထုဆစ္ခဲ့ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ ...

မုိးေန