တစ္ၿခမ္းပဲ႕ ...ရာသီ

အလြမ္းေတြနဲ့အိပ္စက္တဲ့ရာသီၿဂဳိလ္
ေၿခရာေတြကုိအိပ္မက္ထဲအက်ဥ္းခ်
အဘိဓၶာန္ထဲက ႏူိးထၿခင္းေတြ 

ဒဏႅာရီတစ္ခုစာ လုံေလာက္ခဲ့ ...

ခပ္ပါးပါးအရိပ္ႏွစ္ခု
နတၳိေတြထဲ အေရာင္ေတြအန္အန္ခ်
ေၿမွာက္ၿပန္ေလေတြတုိက္ခတ္ခဲ့ခ်ိန္ကေပါ့ ...
 
 

ကႏၱာရေတြေအးစက္
ေတာင္ဘက္က်က် အစြန္းတစ္ခုမွာ
ငါတုိ႕ၿမဳိးရုိးေတြ အခုိးေငြ႕ေငြ႕ေဝလုိ႕ ....

ရာသီမဟုတ္တဲ့မုိးေတြလည္း
တစ္ကုိယ္စာမက ရြာခ်.....

တကယ္ေတာ့ ....
က်ိန္စာခပ္ရင့္ရင့္ ၿပန္႕ကဲ်ခဲ့တဲ့
ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္ပါပဲ ....



                                                 မုိးေန

ကဗ်ာဆုိတာ စကားလုံးေတြနဲ ့ ညိဳ့ယူတက္တဲ့ လွ်ိဳ့ဝွက္တဲ့ပေဟ႒ိ တစ္ခုပဲ ... ကဗ်ာဆရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ... စကားလုံးေတြကုိ အရုိးသားဆုံး ထုဆစ္ခဲ့ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ ...

မုိးေန