ေတေလမွတ္တမ္း ...

ငါခတ္ေနတဲ့ အေတာင္ပံေတြကုိ
မင္းရဲ ့မုန္တုိင္းနဲ ့မက်ီစားပါနဲ ့ ...
ႏွင္းတစ္စက္မေၾကြေသးခင္
မအိပ္စက္ရေသးတဲ့ေၿမႀကီးေပၚ
အက်ဥ္းက်ေနတဲ့အိပ္မက္ေတြ
ေၿခခ်ခြင့္ရခ်င္ေသးလုိ ့ပါ ...

ငါဟာ အစြမ္းကုန္မုိက္ေနတဲ့ ကႏၲာရတစ္ခု
ရီတစ္လွည့္ ငုိတစ္လွည့္နဲ ့
နံပါတ္စဥ္တပ္မထားတဲ့ အဘိဓၶာန္မွာမွ
ဂမီာၦရဆန္ဆန္ က်ဴးရင့္ခ်င္ခဲ့ ....

ေတာေခြးတစ္အုပ္ကုိေတြ ့လုိ ့
ဝံပုေလြအေရၿခဳံခဲ့တဲ့သူအၿဖစ္နဲ ့ေတာ့
ေတာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ ့ သမုိင္းမွာအမည္မတြင္ခဲ့ခ်င္ဘူး ...

သိကၡာတရားေတြနံေစာ္ေနတဲ့ သဘာဝေတာ့
ေၿမွာက္ၿပန္ေလေတြနဲ ့အေဖာ္ည ုိၿပီး
သူ ့ကုိယ္သူႏူိးထခဲ့တာ ၾကာၿပီတဲ့ ...

ဒီလုိနဲ ့ပဲ .... ေတေလတစ္ေကာင္
မုိးလင္းတုိင္း သူ ့ကုိယ္သူ ၿပန္ၿပန္ၾကည့္လုိ ့ေပါ့ .....

မုိးေန

0 comments:

Post a Comment

ကဗ်ာဆုိတာ စကားလုံးေတြနဲ ့ ညိဳ့ယူတက္တဲ့ လွ်ိဳ့ဝွက္တဲ့ပေဟ႒ိ တစ္ခုပဲ ... ကဗ်ာဆရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ... စကားလုံးေတြကုိ အရုိးသားဆုံး ထုဆစ္ခဲ့ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ ...

မုိးေန