ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ (သို ့ ) ခရီးထြက္ၿခင္း ...

ႏွလုံးသားဆုိတာ… ငါ့အတြက္
ရွင္သန္ၿခင္း သက္သက္မဟုတ္ဘူး …..
ေသဆုံးၿခင္းတစ္ခုလည္း ၿဖစ္တည္တယ္….
ဒါေပမဲ့…..သူရွိေနလ်က္ေပါ့…

ငါဟာ … ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ဘူး …
ကဗ်ာကုိေရးရင္း...ငါ့ကုိယ္ငါၿပန္ေရးမိတယ္ …
ၾကာေတာ့….
ကဗ်ာဆရာကုိေတာင္ အားနာလာတယ္…. .

နတ္ပ်ဳိမအတြက္…ပန္းတစ္ပြင့္….ငါ…
နတ္ဆုိးေတြနဲ့ စစ္ၿခင္းထုိးရဦးမယ္….
လက္နက္မခ်ပါဘူး…ရွိမွမရွိတာ….
ဒါေပမဲ့ … တရားပါတယ္…..

ငါ့ကုိယ္ငါ ခရီးၿပန္ထြက္ရင္း
ခုံဖိနပ္တစ္ရံေတာင္ ညီးညူေနၿပီ …
သူ ့အတြက္..မုိးတစ္လက္ ရြာခ်ေပးမယ္….
မုိးၾကဳိးေတာ့ ၿပန္မပစ္နဲ့ေပါ့…..

သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ့ သီခ်င္းကိုခံစားဖို ့
ေလမုန္တိုင္းကို ဖိတ္ေခၚခဲ့တယ္ ...
ဒါေပမဲ့ ... ငါေမ့သြားတယ္ ...
သူတို ့မွာနားမွမရွိပဲ ...

တကယ္လုိ ့……….
ကဗ်ာဆရာကသာ … နတ္တစ္ပါးဆုိရင္ …
ေကာင္းကင္မွာ လတည္ၿပီး
ေၿမမွာၾကယ္ပြင့္လိမ့္မယ္….
သူတုိ ့ကုိယ္သူတုိ ့ …. ၿပန္ေရးမယ့္အခ်ိန္ေပါ့ … ... ...

မုိးေန