ၿဖစ္ၿခင္းရဲ ့ေနာက္ ....

ေလာကၾကီးမွာ လူေတြကိုဧည့္ခံဖို့ဆိုတာ
စားပြဲထိုးပညာ တက္စရာမလိုပါဘူး.........
ဒါေပမဲ့ ... ယုံၾကည္ခ်က္ တစ္ခုေတာ့ရွိရမယ္ ...
သူတို့ရဲ့ လိုအပ္မႈကို ... အတၲတစ္ခုစီနဲ႕
ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္...

ငါမသိတဲ့ ငါ့ေနာက္လိုက္ရင္း ...
တေျဖးေျဖးနဲ႕ ...
ငါ...အသက္႐ႉသံေတာင္ ပါးလ်ေနျပီ ...
တစ္ၾကိမ္ထက္မက ႐ူးသြပ္မႈေတြနဲ႕ေပါ့...

မွားယြင္းမႈေတြကိုငါ...
အေတာင္ပံတပ္ေပးမယ္...
သူတုိ ့ရဲ့အဆုံးသတ္ကို ... သူတို့ ကိုယ္တုိင္ ရွာေတြ့ႏိုင္ဖို့ ...
မင္း... တို့ ... သြား ... ေတာ့ ...

သတ္မွတ္ျခင္း တစ္ခုရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ ...
အဆိပ္ဆိုတာတည္ရွိေနရင္ ...
ငါ့နာမည္ကို ...ငါကိုယ္တုိင္...
ေျမၾကီးေပၚ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း႐ိုက္ခ်ပစ္လိုက္မယ္ ...
မင္းတို့ျပဳံးလိုက္ဦး ...
လိုအပ္ရင္ .....
ေဗဒင္ဆရာကိုပါ ရွာထားလိုက္ေပါ့...
...

မုိးေန

0 comments:

Post a Comment

ကဗ်ာဆုိတာ စကားလုံးေတြနဲ ့ ညိဳ့ယူတက္တဲ့ လွ်ိဳ့ဝွက္တဲ့ပေဟ႒ိ တစ္ခုပဲ ... ကဗ်ာဆရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ... စကားလုံးေတြကုိ အရုိးသားဆုံး ထုဆစ္ခဲ့ခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ ...

မုိးေန